ΠΕΡΙ ΑΟΖ

Καλησπέρα αγαπητοί μου φίλοι. Με αυτό το σαιτ εγώ και ο ψηλός (σ.σ.
Πολιτικοποιημένος) θέλουμε να εκφράσουμε κάποιες απόψεις καθώς ο θεσμός (γιατί
περί θεσμού πρόκειται πλέον) των blog προσφέρει απεριόριστη ελευθερία κάτι που
στις μέρες μας είναι σχετικό.
Πάμε λοιπόν στο σημερινό μας θέμα. Περί ΑΟΖ. Για πολλούς από εσάς η


έννοια ΑΟΖ είναι πρωτάκουστη. Δεν σας κατηγορώ καθ ότι κι εγώ ήρθα σε επαφή με
την έννοια αυτή 2 εβδομάδες νωρίτερα και κυρίως με αφορμή τα επεισόδια στην
Αίγυπτο. Θα μου πείτε τώρα, τη σχέση έχουν τα δυο. Είναι κάτι σαν το πέταγμα της
πεταλούδας που φέρνει την καταστροφή. ΑΟΖ λοιπόν όπως ορίζεται από το Διεθνές
Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 είναι η αυτόνομη οικονομική ζώνη δηλαδή η περιοχή
στην οποία μια χωρά έχει αποκλειστικά οικονομικά δικαιώματα. Σε κανονικές
συνθήκες η χωρά μας θα έπρεπε να κατέχει μια τέτοια ζώνη από την Κέρκυρα στην
Κρήτη και ως το Καστελόριζο. Και εδώ μπαίνει ο παράγοντας Τουρκία. Τη δεκαετία
του 1980, η Ελλάδα αποτάθηκε στην Τουρκία με κάποιες μυστικές συνομιλίες και
της ζήτησε να φέρουν στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της ΑΟΖ. Δυστυχώς, η
τουρκική αντιπροσωπεία αντέδρασε έντονα, λέγοντας ότι το θέμα αυτό δεν μπορεί
ποτέ να προστεθεί στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων, διότι θίγονται μεγάλα
συμφέροντά της στο Αιγαίο. Ζήτησε, μάλιστα, από την ελληνική πλευρά να μην
επαναφέρει αυτό το θέμα ποτέ πια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κάτι που, εκ
των πραγμάτων, φαίνεται ότι έγινε δεκτό από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις!
Τώρα, όμως, που η κυπριακή πρωτοβουλία για εξόρυξη αερίου και μεταφορά του
στην Ευρώπη φέρνει στο προσκήνιο την ξεχασμένη ΑΟΖ, η ελληνική κυβέρνηση δεν
έχει δικαίωμα πλέον να αγνοεί τη ρύθμιση αυτή του Δίκαιου της Θάλασσας, που τόσο
πολύ ευνοεί τη χώρα μας. Φαίνεται, όμως, ότι το υπουργείο Εξωτερικών έχει, έστω
και καθυστερημένα, καταλάβει την αξία της ΑΟΖ και έχει ξεκινήσει συνομιλίες με
τα κράτη στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ελλάδας, δηλαδή την Αλβανία, την Ιταλία, την
Αίγυπτο και τη Λιβύη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με τα κράτη αυτά.
Και τώρα θα αναρωτιέστε που εμπλέκετε η Αίγυπτος. Η Τουρκία στις διεκδικήσεις
της θεώρει το Καστελόριζο προέκταση της ενδοχώρας με αποτέλεσμα με αυτό το
τρικ να κατεβάζει την ΑΟΖ της στα σύνορα με Αίγυπτο αποκόπτοντας τελείως την
Ελλάδα από την Κύπρο. Έτσι το αέριο για να μεταφερθεί πρέπει να περάσει μέσα
από την οικονομική ζώνη της Τουρκίας. Σε περίπτωση τώρα που το καθεστώς της
Αιγύπτου πέσει και μετατραπεί σε ένα ρηχό Ισλάμ οι Τούρκοι θα έχουν μεγάλη
επιρροή στην περιοχή φυσικά εις βάρος της Ελλάδας. Σε περίπτωση που το καθεστώς
μετατραπεί σε βαθύ Ισλάμ, με τη συνδρομή του Ιράν τότε θα δούμε πράγματα τα
οποία δεν μπορούμε να φανταστούμε. Σε κάθε περίπτωση πόντος πρέπει να δράσουμε
αμεσα. Αρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ με
αυτή της Κύπρου αλλά και της Τουρκίας δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας, αλλά και
μεγάλης απερισκεψίας. Εύχεται κανείς η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διορθώσει
σύντομα αυτό το λάθος. Κλειδί σ’ αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί
το οποίο κατοικείται –όχι, ας πούμε, κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα– και κατά
συνέπεια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί
να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του
Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα
με την Κύπρο!
Επομένως, σύντομα, η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί στην ίδια ενέργεια στην
οποία προέβησαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να
διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας,

όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά, μια τέτοια
ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά.
Χρησιμοποιώντας τις αρχές της ΑΟΖ, το μεγαλύτερο ποσοστό του Αιγαίου και οι
φυσικοί του πόροι θα ανήκουν στην Ελλάδα και με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειαστεί
ούτε να γίνει κάποια επέκταση των χωρικών μας υδάτων ούτε να συζητάμε με τους
Τούρκους αν τα νησιά μας έχουν υφαλοκρηπίδα ή όχι.

Αυτά για αρχή και πιστεύω να μην σας κούρασα.

ΛΑΓΟΣ ΣΤΙΦΑΔΟ.